Τα δέκα βήματα προς έναν ευτυχισμένο θηλασμό έχουν επιστημονική βάση για τη διαμόρφωση του. Στην περίπτωση του διαχωρισμού μεταξύ του νεογέννητου και της μητέρας, υπάρχουν επιδράσεις στη διάρκεια του θηλασμού.
Σύμφωνα με την ΠΟΥ σε ένα έγγραφο με τίτλο «Επιστημονικές δοκιμές των δέκα σταδίων για έναν ευτυχισμένο φυσικό θηλασμό», μια μελέτη του 1984 (Elander G. και Lindberg T.) διαπίστωσε ένα αποκλειστικό ποσοστό θηλασμού σε τρεις μήνες, το 37% η ομάδα των μητέρων και των μωρών χωρίστηκε και το 72% στην ομάδα δεν χωρίστηκε.
Η μελέτη είναι με τίτλο "Ο σύντομος διαχωρισμός των μητέρων-παιδιών κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας ζωής επηρεάζει τη διάρκεια του θηλασμού", το οποίο θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε ως "Ο σύντομος διαχωρισμός μητέρων-παιδιών κατά την πρώτη εβδομάδα ζωής επηρεάζει τη διάρκεια του θηλασμού".
Το συμπέρασμα της έρευνας δείχνει ότι ακόμη και μια τρελή ασθένεια που προκαλεί ένα σύντομο διαχωρισμό μεταξύ του νεογέννητου και της μητέρας του μπορεί να μειώσει τη διάρκεια του θηλασμού, αν και τα νεογνά συνέχισαν να θηλάζουν κατά τη διάρκεια του διαχωρισμού.
Ως εκ τούτου, συνιστάται η εφαρμογή της στέγασης των αρθρώσεων και όχι στις φωλιές ή τις κούνιες, ακόμα και για τις μητέρες που δεν θέλουν να θηλάσουν.
Ένα συχνό επιχείρημα για την υποδοχή των μωρών στις φωλιές είναι ότι οι μητέρες πρέπει να ξεκουραστούν και ότι δεν θα μπορέσουν να κοιμηθούν εάν τα μωρά παραμείνουν μαζί της τη νύχτα. Οι Waldenström και Swenson (1991) μελέτησαν το αποτέλεσμα της ενθάρρυνσης των μητέρων να παραμένουν με τα μωρά τους το βράδυ, όταν ήδη ασκήθηκε κοινή στέγαση κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η παρουσία του μωρού κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν επηρέασε τον αριθμό των ωρών ύπνου ή την εγρήγορση των μητέρων κατά τη διάρκεια της ημέρας, αν και τη νύχτα θηλάζονταν συχνότερα.
Ο Keefe μελέτησε το νυχτερινό ύπνο των μητέρων (1988) και τα πρότυπα ύπνου των παιδιών (1987) σε μια κοινή κατοικία από τις 7:00 π.μ. έως τις 11:00 μ.μ., όπου τα μωρά πέρασαν τη νύχτα στο φωλιά . Δεν διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές στον αριθμό των ωρών που οι μητέρες κοιμήθηκαν ή στην ποιότητα του ύπνου τους.
Επτά από τις δέκα μητέρες στην ομάδα φωλιάς έλαβαν υπνωτικά χάπια τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια των δύο διανυκτερεύσεων της μελέτης, σε σύγκριση με κανένα από την ομάδα με κοινό κατάλυμα.
Με λίγα λόγια ο διαχωρισμός της μητέρας και του νεογνού έχει επιπτώσεις στη διάρκεια του θηλασμού, το μειώνουν και δεν φαίνεται ότι τα καταφύγια φωλιάς ωφελούν τα όνειρα κάποιου.
