Τι σχολείο περιμένει τα παιδιά μας; (III)

Ένα άλλο πρόβλημα από το σχολείο που περιμένει τα παιδιά μαςΊσως το πιο ανησυχητικό που μπορεί να έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι ο εκφοβισμός.

Υπάρχουν ειδικοί που το επισημαίνουν εκφοβισμού στα σχολεία μεταξύ των εταίρων, ο "εκφοβισμός" θα επηρεάσει το 25% των παιδιών κάποια στιγμή στη ζωή τους, αν και σε πολλές περιπτώσεις καθίσταται κάπως εδραιωμένος στη συνύπαρξη και θα τους συνοδεύσει φυσικά, χωρίς να ληφθεί σοβαρά υπόψη Σε όλες τις περιπτώσεις το ψυχολογικό τραύμα στο οποίο υποβάλλονται αν δεν υπάρχει σοβαρή σωματική βία.

Αυτός εκφοβισμού Σημαίνει συνεχή κατάχρηση που ένα παιδί λαμβάνει από άλλο ή από άλλους. Τα μισά από αυτά τα παιδιά παραλύονται από τον εκφοβισμό, ο οποίος είναι συνήθως πιο ψυχολογικός ή κοινωνικός παρά φυσικός.

Πολλοί άλλοι μετατρέπονται σε σφαίρες, για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τη βία. Ο μηχανισμός της θυματοποίησης παραμένει σε όλες τις συνέπειες και επηρεάζει όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από το αν είναι ή όχι θύματα, συμμετέχουν ως τέτοιοι, ως συνηθισμένοι παθητικοί παρατηρητές ή ως αστυνομικοί κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας.

Η βία καταλήγει να βιώνεται ως μια φυσιολογική μορφή σχέσης και οι γονείς δεν είναι κανονικά προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσουν. Μειώνουν τον εκφοβισμό, αρνούνται, διεκδικούν το παιδί να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή να του πει ότι τον προετοιμάζει για ζωή ή ότι συνέβη πάντα.

Δεδομένου ότι οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι αποτελεσματικές, μάλλον το αντίθετο, επειδή τα προβλήματα έχουν γίνει αποδεκτά ως κανονικά στη σχολική εκπαίδευση, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η κοινωνία μας δεν είναι σε θέση να παρέχει εκπαίδευση με ελάχιστη ποιότητα ή για να εξασφαλιστεί η συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών στο σχολείο.

Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν ότι αυτά τα 25% είναι υπερβολικά υπερβολικά, αλλά αυτοί είναι πολιτικοί ηγέτες της Εκπαίδευσης που δεν βασίζονται σε ολοκληρωμένες ή στατιστικές μελέτες, έτσι ώστε μέχρι να δημοσιευθούν εξακριβωμένα στοιχεία, η ιδιαίτερη μου εντύπωση που βασίζεται στην εμπειρία το προσωπικό είναι ότι το 1 στα 4 παιδιά πάσχουν από προσβολές, ψευδαισθήσεις ή περισσότερο ή λιγότερο μικρές επιθέσεις σε προμελετημένη βάση από συμμαθητές.

Για να τελειώσω αυτό το πανόραμα που με πονάει τόσο πολύ να παρουσιάσω μια τέτοια ζοφερή, υπάρχουν παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εξαιτίας μιας σειράς διαταραχών, προβλημάτων, ασθενειών ή ιδιαίτερων καταστάσεων που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα σύστημα που στην πράξη δεν είναι προετοιμασμένο, εκπαιδευμένο ούτε χρηματοδότησε για να τους εξυπηρετήσει. Αντιλαμβάνεστε ότι το πρόβλημα είναι τόσο διαδεδομένο;

Το σχολείο που περιμένει τα παιδιά μας πρέπει να βελτιώσει και να μας προσφέρει την ασφάλεια της κατάλληλης εκπαίδευσης για όλους.