Το να πιείτε το δάχτυλό σας, την πιπίλα ή τη θηλή (μπουκάλι) μπορεί να είναι συνήθειες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γλωσσικές διαταραχές των ανηλίκων αν επιμηκύνουν εγκαίρως. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει σε μια μελέτη που διεξήχθη στη Χιλή και δημοσιεύτηκε από το ιατρικό περιοδικό "BMC Pediatrics".
Η υπόθεση της ομάδας επιστημόνων που ήταν υπεύθυνη για το έργο ήταν ότι τα παιδιά, όταν πιπιλίζουν το δάχτυλό τους, την πιπίλα ή το μπουκάλι, μην ασκείτε σωστά όλους τους μυς της στοματικής κοιλότητας και, όπως αναπτύσσονται μόνο μερικοί, δεν αρκεί να σχηματιστεί ο μυς που είναι απαραίτητος για την ικανότητα ομιλίας.
Η έρευνα έλαβε υπόψη τα στοιχεία μιας ομάδας 128 παιδιών ηλικίας 3 έως 5 ετών, ερωτήθηκαν για τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν αναπτύσσουν πλήρως την ομιλία τους, προκαλώντας άσχημα να προφέρουν κάποια φωνήματα. Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που είχαν πιο επίμονη συνήθεια να πιπιλίζουν πιπίλα, θηλή ή δάκτυλο, εμφάνιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών ομιλίας στην προσχολική ηλικία.
Οι διαταραχές δεν είναι σοβαρές, δεδομένου ότι αυτές είναι δυσκολίες να προφέρουν ορισμένους ήχους ή να απλοποιήσουν την προφορά τους, θέματα που με την πάροδο του χρόνου μπορούν να ξεπεραστούν μέσω της πρακτικής και της εγκατάλειψης των συνηθειών.
Ο γιατρός που είναι υπεύθυνος για τη μελέτη αυτή στη Χιλή, Juan Carlos Vélez, συνέστησε τις μητέρες να προσπαθήσουν επιμηκύνουν την περίοδο θηλασμού, καθώς άλλες μελέτες σε αυτό το στάδιο έχουν δείξει ότι αυτό βοηθά στην καλύτερη άσκηση των μυών του προσώπου και της γλώσσας, επιτυγχάνοντας μια καλύτερη ικανότητα να μιλάει.
Η μελέτη διεξήχθη από την Εταιρεία Κέντρου Αποκατάστασης Λιοντάρια Cruz del Sur στην Punta Arenas (Χιλή) σε συνεργασία με ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον (ΗΠΑ).
Για τους γονείς που, όπως και εγώ, έχουν παιδιά που πιπιλίζουν τα δάχτυλά τους ή αγαπούν την πιπίλα, θα έστειλα ένα καθησυχαστικό μήνυμα. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις συνεχιζόμενης αναρρόφησης και επιμήκυνσης με την πάροδο του χρόνου αυτών των συνηθειών θα μπορούσαν να είναι αυτές τις καθυστερήσεις ομιλίας και τις δυσκολίες που οφείλονται στη χρήση πιπίλας, θηλής ή δαγκώματος των δακτύλων.
