Με τις ημερομηνίες που είμαστε βέβαιοι ότι πολλοί γονείς βρίσκονται σε αναζήτηση και σύλληψη (όπως εμάς) του σχολείου στο οποίο θα παρευρεθεί ο γιος ή η κόρη τους από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους.
Στο Κατά την επιλογή του σχολείου υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη (ή όχι) από τους γονείς. Με αυτή τη θέση ήθελα να δείξω αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό:
Ιδεολογία
Προερχόμαστε από μια εξαιρετικά θρησκευτική Ισπανία, ωστόσο, η σημερινή στιγμή είναι πολύ διαφορετική και μια αυξανόμενη πολιτιστική ποικιλομορφία προστίθεται στην απώλεια αυτών των πεποιθήσεων. Πρέπει να συμβουλευθούμε ποια είναι η θέση του σχολείου από την άποψη αυτή (εάν γιορτάζουν τις θρησκευτικές αργίες, πώς, εάν κάνουν το θέμα της θρησκείας, εάν δεν ...) να αποφασίσουν. Σε εκείνους των οποίων η θρησκευτική ιδεολογία είναι εμφανής (Carmelites, Jesuits, Salesians, κλπ.) Καλύτερα να μην ρωτήσετε ... ξέρετε.Απόσταση από το σπίτι
Όσο πιο κοντά βρίσκεται στο σπίτι, τόσο λιγότερα προβλήματα μετακίνησης για όλους και λιγότερα προβλήματα για το παιδί όταν μπορεί να πάει αύριο στο σχολείο μόνος του.Τραπεζαρία
Θα έλεγα ότι ο καθένας το έχει, έτσι ώστε για τους γονείς που το χρειάζονται, η αξιολόγηση πρέπει να αφορά την ποιότητα του φαγητού και τη φροντίδα που λαμβάνουν. Υπάρχουν σχολεία με τη δική τους κουζίνα και άλλα που εργάζονται με τροφοδοσία (φέρνουν τα τρόφιμα που έχουν ήδη γίνει). Σε επίπεδο ποιότητας θα είναι πάντα καλύτερα να μαγειρεύονται στο ίδιο σχολείο. Πρέπει επίσης να αξιολογήσουμε πώς κατανέμουν τα παιδιά κατά το μεσημέρι (αν το κάνουν). Στην ιδανική περίπτωση, αυτά τα τρία χρονών τρώνε ξεχωριστά, επειδή χρειάζονται περισσότερη προσοχή και ένα κλίμα όσο πιο ήρεμο όσο γίνεται. Η τραπεζαρία είναι ένας πόρος για τους γονείς που την χρειάζονται. Είναι προτιμότερο, αν είναι δυνατόν, να τρώτε στο σπίτι. Συμπεριλαμβάνει δύο ακόμη ταξίδια, αλλά προσφέρετε στα παιδιά τη δυνατότητα να επαναφορτίζουν τις μπαταρίες επαφής με τη μαμά ή / και τον μπαμπά και να επιστρέψουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου αισθάνονται συναισθηματικά αναγνωρισμένοι, ασφαλείς και συνοδεύονται ξανά. Όπως αυτό αποφεύγουμε να περάσουμε 8 ώρες μακριά από το σπίτι, η οποία δεν συνιστάται για τέτοια μικρά παιδιά.Μεθοδολογία εργασίας
Για μένα το πιο σημαντικό. Πρέπει να εκτιμήσουμε αυτό που θέλουμε για τα παιδιά μας, διότι δεν λειτουργούν όλα τα σχολεία με τον ίδιο τρόπο. Σε μερικούς προσπαθούν να ενσταλάξουν τις συνήθειες με περισσότερο ή λιγότερο άκαμπτο τρόπο, με τη χρήση βιβλίων ή φακέλων και προσπαθώντας να κρατήσουν τα παιδιά που κάθονται να κάνουν την εργασία τους, στοχεύουν στα παιδιά να μαθαίνουν κάποια θέματα με συγκεκριμένα αποτελέσματα, τα οποία μεταξύ τέσσερα και πέντε χρόνια μαθαίνουν να διαβάζουν και ακόμη και να μαθαίνουν αγγλικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Άλλοι, αν και είναι δημόσιοι, εργάζονται χωρίς βιβλία, βασίζουν τη μάθηση στο παιχνίδι και τους διδάσκουν με βάση τα αιτήματα των παιδιών, είναι πιο ευέλικτα και αποδέχονται τις ωριματικές διαφορές του κάθε παιδιού. Η περιέργεια των μικρών είναι άπειρη και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να μάθουν παρά να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους χωρίς να κολλήσει σε θέματα που πιθανώς δεν μπορούν ή δεν πρέπει να μάθουν. Η φιλοσοφία αυτών των σχολείων είναι ότι ένα παιδί πηγαίνει εκεί για να μεγαλώσει ως άτομο ικανό να σκέφτεται και να είναι υπεύθυνο, έτσι ώστε να περνούν περισσότερο χρόνο στη σχέση με το περιβάλλον και μεταξύ των συνομηλίκων παρά να μαθαίνουν θέματα. Πολλοί γονείς (το βλέπω σε επισκέψεις λάχανου) απαιτούν αγγλικά από 3-4 χρόνια. Σε κάποια σχολεία δεν το κάνουν (και προσθέτω στη γνώμη τους) γιατί η μεγάλη ικανότητα μάθησης που έχουν τα παιδιά δεν είναι για εμάς να τα γεμίσουμε με θέματα ή γλώσσες (τα οποία αργότερα δεν ασκούν, επειδή οι γονείς δεν ξέρουν να το μιλούν) αλλά για που μαθαίνουν να ζουν, να αναφέρουν, εν συντομία, να μάθουν να είναι.Σε πολλά από τα πιο πρωτοποριακά σχολεία, τα παιδιά αρχίζουν να μαθαίνουν να διαβάζουν αργότερα, έτσι ώστε να τα συγκρίνουν με αυτά άλλων σχολείων, οι γονείς συχνά θεωρούν ότι τα παιδιά τους είναι πίσω (λόγω του οράματος που έχουμε στα σχολεία ως εκπαιδευτικό κέντρο για τα θέματα και την ανταγωνιστικότητα που τους ενσταλάζουμε), ωστόσο, όταν αρχίζουν να διαβάζουν, το κάνουν από την επιθυμία να μάθουν και, το πιο σημαντικό, κάνουν αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να καταλάβουν τι διαβάζουν.
Με αυτόν τον τρόπο, η ανάγνωση είναι μια νέα πόρτα για την απόκτηση πληροφοριών που ικανοποιούν την περιέργειά τους και όχι πολλά σύμβολα που «ξέρουν να λένε το ένα μετά το άλλο» (όταν μαθαίνουν σε 4-5 χρόνια).
Το προσωπικό μου αίσθημα είναι ότι ανησυχούμε πέρα από το επίπεδο εκπαίδευσης που θα αποκτήσουν χωρίς να μας ρωτήσουν το βασικό ερώτημα: Ποια είναι η χρήση της σχολικής φοίτησης; Τι θυμάμαι από αυτό που έμαθα στο σχολείο;
Η απάντηση στο δεύτερο είναι: "Σχεδόν τίποτα." Εκτιμάται ότι οι ενήλικες θυμούνται μεταξύ 10% και 30% αυτών που μας δίδαξαν. Στη συνέχεια, η απάντηση στο πρώτο ερώτημα μπορεί να είναι μόνο: "Να μάθουμε να ζούμε στην κοινωνία".
Το τρέχον μοντέλο αναζήτησης μάθησης αναλαμβάνει περισσότερο από το 40% της σχολικής αποτυχίας στην Καταλονία (και φαντάζομαι ότι θα είναι κοντά στο υπόλοιπο κράτος), το οποίο λέγεται σύντομα. Αυτός είναι ο λόγος που εντάσσονται στο αυτοκίνητο των σχολείων που προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά να μεγαλώνουν ως άνθρωποι και να μαθαίνουν τα θέματα αυξάνοντας την περιέργειά τους.
Το φινλανδικό μοντέλο, το οποίο συζητήσαμε ήδη στα μωρά και πολλά άλλα, είναι πολύ παρόμοιο με αυτή τη φιλοσοφία της εργασίας και τα αποτελέσματα είναι αναμφισβήτητα. Έχουν το καλύτερο επίπεδο στην Ευρώπη (μπορείτε να διαβάσετε μια πολύ συνιστώμενη έκθεση σχετικά με την εκπαίδευση στη Φινλανδία εδώ).
Αύριο, δεδομένου ότι έχω επεκταθεί αρκετά σε αυτό το τέταρτο σημείο, σας φέρνω τους υπόλοιπους σημαντικούς παράγοντες την εποχή του επιλέξτε το σχολείο για τα παιδιά μας.
