Κρίνοντας από την έκθεση «Η ισπανική δικαιοσύνη κατά της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον», θα λέγαμε ότι όταν τα παιδιά βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις, δεν βρίσκουν επαρκή προστασία.
Οι λόγοι: αμφιβολία για την αξιοπιστία του θύματος (με βάση τη νεαρή ηλικία του), καθυστερημένες έρευνες ή υποθέσεις αρχείων. Πιστεύω ότι κάθε κοινωνία πρέπει να φροντίζει προσεκτικά τα παιδιά και αυτό περιλαμβάνει την παροχή επαρκών εγγυήσεων ότι δεν θα υποστούν ζημιές ξανά.
Και τι παίρνουν μερικά μικρά παιδιά όταν τους κακοποιούν σεξουαλικά; η δυσπιστία των ενηλίκων και μια πολύ αργή διοικητική απόδοση. Δεν είναι η πρώτη φορά που μιλήσαμε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και όταν εξηγούμε ποιά είναι τα επτά βήματα για την προστασία των παιδιών, ήταν ήδη σαφές (νομίζω) ότι τα μικρά δεν κάνουν συνήθως ιστορίες για κάποιον που τους κακομεταχειρίζεται. Έτσι, αυτός ο μύθος θα πρέπει ήδη να εξαλειφθεί από την κοινωνία, τα μέσα ενημέρωσης και τις δημόσιες διοικήσεις.
Οι υποθέσεις και τα αρχεία που αναλύθηκαν επιβεβαιώνουν ότι στην Ισπανία δεν εφαρμόζονται διεθνή πρότυπα για την προστασία των παιδιών στον τομέα της δικαιοσύνης και ότι είναι επείγον να επανεξεταστούν οι κανονισμοί και η δικαστική πρακτική
Σε μια σειρά από αναλυθείσες περιπτώσεις, γίνεται σαφές ότι, δεδομένης της δυσκολίας απόδειξης των πραγματικών περιστατικών σε αυτές τις περιπτώσεις, η οποία οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην νεαρή ηλικία των θυμάτων, η Υπηρεσία Δικαιοσύνης τείνει να καταθέτει τις υποθέσεις χωρίς επαρκή και επιμελή διερεύνηση των υποθέσεων, αφήνοντας τους σε σοβαρή κατάσταση έλλειψης προστασίας και κινδύνου.
Η έκθεση έχει εντοπίσει ένα εμπόδιο εκκίνησης: ούτε το παιδί ούτε ο γονέας που καταγγέλλει είναι αξιόπιστοι στους δικαστές, τους εισαγγελείς και τους δικηγόρους, οι οποίοι συχνά ισχυρίζονται την έλλειψη αξιοπιστίας των θυμάτων ή ότι χειραγωγούνται
Η νεαρή ηλικία πρέπει να είναι α κίνητρο για την αποσαφήνιση των γεγονότων και όχι ένα πρόσθετο εμπόδιο. Ένα παιδί δεν μπορεί να υποχρεωθεί να εκφραστεί ως ενήλικας για να μπορέσει να αποδείξει τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτό, απαιτείται το κράτος να εφαρμόσει όλα τα μέσα και τις μέγιστες προφυλάξεις για να διευκρινίσει τα γεγονότα και να προστατεύσει το παιδί, αλλά αυτό που έχουμε δει είναι ότι, δεδομένης της δυσκολίας απόδειξης τέτοιων σοβαρών γεγονότων , οι δικαστές προτιμούν να καταθέτουν τις αιτίες.
Ένα δικαστικό σύστημα που έχει ελλείψεις
Οι επαγγελματίες που εμπλέκονται στη δικαστική διεκπεραίωση των περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών δεν είναι εξειδικευμένοι, εν μέρει διότι οι δικαστές, οι ψυχοκοινωνικές ομάδες, οι ιατροδικαστές, δεν απαιτείται να ειδικευτούν.
Ωστόσο, η έλλειψη κατάρτισης μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο όταν πρόκειται για την προώθηση της έρευνας, την αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και τη λήψη αποφάσεων σχετικά με το φάκελο της υπόθεσης.
Το ελλείψεις που διαπιστώθηκαν σε όλες τις περιπτώσεις κατά τον προσδιορισμό του καλύτερου ενδιαφέροντος του παιδιού και την έλλειψη ταχύτητας στις διαδικασίες. Επιπλέον, στον αστικό τομέα, λαμβάνονται μέτρα σχετικά με την επιμέλεια και την επιμέλεια και την επίσκεψη, μερικές φορές όταν ανοίγει η ποινική διαδικασία για την υποτιθέμενη σεξουαλική κακοποίηση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πιθανές καταχρήσεις ή κίνδυνοι για τα παιδιά.
Συστάσεις για εξέταση
Έγκριση α κανονισμούς που αναγνωρίζουν και προωθούν ρητά τα δικαιώματα των παιδιών σε δικαστικές διαδικασίες.
Ασφαλίστε το κατάλληλη προετοιμασία και εξειδίκευση των επαγγελματιών και των κατάλληλων μεθοδολογιών.
Εγγύηση συμβουλές και εξειδικευμένες πληροφορίες στους νόμιμους εκπροσώπους των παιδιών που αναφέρουν περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών.
Ρύθμιση μέτρα δικαστικής προστασίας έτσι ώστε οι επιθέσεις να μην επαναληφθούν.
Εγγύηση μέγιστη προτεραιότητα στη δικαστική έρευνα αυτών των εγκλημάτων.
Πολλές από αυτές τις συστάσεις περιλαμβάνονται στην οδηγία για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας, την οποία ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο τέλος του 2011 και την οποία πρέπει να εφαρμόσουν όλα τα κράτη μέλη πριν τέλος του 2013
