Πριν από λίγο καιρό ανακοινώσαμε ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες με δύο παιδιά ήταν συγκρίσιμες με τις πολλές από τις παροχές που θα μπορούσαν να έχουν στην Ισπανία. Τώρα το ξέρουμε αυτό η Ισπανική Ομοσπονδία Μεγάλων Οικογενειών (FEFN) έχει δείξει την απόρριψη της επέκτασης της έννοιας των μεγάλων οικογενειών.
Προς το παρόν, οι μονογονεϊκές οικογένειες με δύο συντηρούμενα τέκνα δεν απολαμβάνουν αυτό το αναγνωρισμένο δικαίωμα που είχε ήδη ανακοινωθεί πριν από χρόνια, οπότε θα ψηφίσουν αύριο στο Κοινοβούλιο σύμφωνα με μια πρόταση μη νόμου που υπέβαλε ο PNV.
Στον νόμο του 2007 για το γενικό προϋπολογισμό (για το έτος 2008) θεσπίστηκε μια πρόσθετη διάταξη που αναγνώριζε αυτό το δικαίωμα, αλλά για άγνωστους λόγους δεν έχει αναπτυχθεί.
Ο FEFN δηλώνει ότι οι οικογένειες πρέπει να υποστηρίζονται με έναν μόνο γονέα, έτσι ώστε τα παιδιά να μην μένουν άστεγοι, αλλά αυτό η στήριξη πρέπει να προχωρήσει με άλλο τρόπο, δίνοντάς τους τον τίτλο της μεγάλης οικογένειας και τα οφέλη της, τα οποία αντιστοιχούν σε μεγάλα νοικοκυριά και δεν έχουν νόημα σε οικογένειες με μόνο 3 μέλη.
Η πρόταση μη νομοθεσίας απαιτεί την εκπόνηση του νέου νομικού πλαισίου εντός τριών μηνών και, κατ 'αυτόν τον τρόπο, αναγνωρίζεται το δικαίωμα σε οικογένειες που σήμερα «υφίστανται διακρίσεις» και δεν λαμβάνουν εκπαιδευτική βοήθεια, στη μεταφορά ή στον φόρο εισοδήματος που θα αντιστοιχούσε.
Πιστεύω ότι με κάποιο τρόπο η Ομοσπονδία των Πυρηνικών Οικογενειών έχει δίκιο: αν είναι διαφορετικές οικογένειες και οι δύο δικαιούνται βοήθεια, θα πρέπει να τους χορηγηθεί τέτοια διαφοροποιημένη βοήθεια. Κάτι σαν εκεί υπάρχει μια κάρτα για μεγάλες οικογένειες και άλλη για μονογονεϊκούς γονείς. Οι ανάγκες και των δύο τύπων οικογενειών μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές.
Ο FEFN θεωρεί ότι η έννοια της μεγάλης οικογένειας παραμορφώνεται, η οποία ορίζεται και έχει τον λόγο ύπαρξής του στον αριθμό των παιδιών και όχι σύμφωνα με άλλες ειδικές περιστάσεις. Από την άλλη, καταλαβαίνω ότι η Ομοσπονδία θέλει να διατηρήσει τα οφέλη ή τις ενισχύσεις που αντιστοιχούν σε αυτές, αλλά αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο για μένα είναι γιατί αντιτίθενται στη σύγκριση αυτή, αν σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να υποστούν οποιαδήποτε ζημιά.
Ούτε μπορούμε να ξεχνάμε ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες ζητούν από διαφορετικές περιοχές που πιστεύεται ειδική νομοθεσία που μελετά τα περιστατικά και τις ανάγκες τους και μου φαίνεται απαραίτητο, επειδή είναι μια πραγματικότητα που παίρνει ολοένα και περισσότερο βάρος στην κοινωνία μας. Επομένως, αυτή η πρόταση, εάν προχωρήσει, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση συγκεκριμένων κανόνων για αυτού του είδους την οικογένεια.
Σε κάθε περίπτωση, επιστρέφοντας στην ερώτηση που έθεσα στον τίτλο, Πιστεύετε ότι τα δικαιώματα μπορούν να εξομοιωθούν από μονογονεϊκές οικογένειες με δύο παιδιά έως οικογένειες μεγάλων οικογενειών, ή καλύτερα να τις διαφοροποιήσουμε;
